the problem is how to remain an artist once we grow up
(Pablo Picasso)

In de praktijk aan de rotte komen kinderen om te creëren en te groeien. Ontdekken dat je wel iets kan, dat kunst en creativiteit leuk mag zijn, dat je gewoon mag doen en ervaren, dat het niets hoeft te worden, dat alles ok is, dat je mag leren, dat je plezier mag maken en vooral dat het resultaat niet zit in de creatie, maar in jezelf!

Ook volwassenen nemen hun innerlijk kind mee en laten het spelen met krijt, penselen en potloden. De ene keer mag de emotie naar buiten komen en wordt boosheid aan klei gegeven of pijn ontladen in een tekenbeweging. De andere keer wordt geëxperimenteerd met kleurmengingen, gaat het hoofd uit en straalt het plezier er vanaf. Dan weer mag zachtheid de ruimte krijgen en komt naast het innerlijk kind ook de zorgzame ouder actief in actie. Als de innerlijke criticus zich laat horen, geven we die soms een naam en een stoel in de hoek van de ruimte. “Je mag uitrusten nu, je hoeft even niet in actie te komen.”

Naast emotionele thema’s wordt er ook lichaamsgericht gewerkt. Aandacht voor de ademhaling, spierspanning, zithouding en het tempo van werken. Bewustworden hoe je je lichaam in een activiteit aanstuurt en hoe je ook in een activiteit juist bewust keuzes kunt maken zodat ontspanning blijft, energie niet verloren gaat en aandacht weer terugkomt in het hier en nu.

Cliënten ervaren het lichaamsgericht werken als verrassend en gaan buiten de sessies met de inzichten aan de slag.

In de praktijk aan de rotte is elke sessie weer vol magie. Zwaarte maakt plaats voor licht, lucht en zachtheid. Inzicht wordt wakker, compassie groeit.

Every (inner) child is an artist!